Welk effect hebben Spina Bifida en Myelomeningocèle op uw blaas

Spina bifida is een verzamelnaam die verwijst naar aangeboren afwijkingen waarbij sprake is van onvolledige sluiting van de wervelkolom. Deze aangeboren misvorming ontstaat tijdens de eerste maand van de zwangerschap. De meest voorkomende vorm van spina bifida is spina bifida aperta myelomeningocèle, een defect aan de neurale buis waarbij de botten van de wervelkolom zich niet volledig vormen. Daardoor puilen ruggenmerg en de bijbehorende weefsels uit de rug van het kind.

Er kan ook sprake zijn van storingen in het ruggenmerg en de zenuwwortels. Dit sluitdefect kan overal langs de wervelkolom optreden, van de nek tot het heiligbeen en de staartbeentjes, maar komt het meeste voor in het lendegebied. De spina bifida wordt zo snel mogelijk gesloten, bij voorkeur binnen 24 uur na de geboorte.

Effecten op uw blaas

De zenuwfunctie van de blaas is in 90% van alle gevallen van spina bifida verstoord, omdat zenuwimpulsen hun bestemming niet op de normale wijze kunnen bereiken. De verstoorde signalen leiden ook tot spierstoornissen met verlamming en verminderde mobiliteit, ongevoeligheid, slechte circulatie in de benen en een hoger risico op botbreuken. Veel mensen komen in een rolstoel terecht en kunnen last krijgen van ontwrichte heupgewrichten en been- en rugvervormingen.

Als de beschadiging van het ruggenmerg gedeeltelijk is, ondervindt men een zekere mate van verlies van controle over spieren, maar worden sommige signalen wel doorgegeven. Daardoor is het mogelijk CIC toe te passen voor het legen van de blaas, wat een goede oplossing kan zijn voor een langer, gezonder en zelfstandiger leven.

Links