Artikelen en webinars

Een verrassend groot aantal patiënten hergebruikt dagelijks katheters die bedoeld zijn voor eenmalig gebruik, waardoor ze het risico lopen op onnodige complicaties. Hydrofiel gecoate katheters voor eenmalig gebruik voor intermitterende katheterisatie verlagen het risico op complicaties op korte en lange termijn en zijn eenvoudig in gebruik en heeft voor veel patiënten de voorkeur als ze een keuze hebben.

Het introduceren van een non-touch katheterisatietechniek voor intermitterende katheterisatie lijkt zowel door zorgverleners als patiënten goed te worden geaccepteerd en gaat niet noodzakelijk gepaard met hogere kosten. Integendeel, het zou de kosten kunnen verlagen, tijd en fouten in de gezondheidszorg kunnen besparen en infectiecomplicaties in het algemeen kunnen verminderen. Het niveau van klinisch bewijs voor het gebruik van een non-touch katheterisatietechniek om UWI's te verminderen is laag, maar de huidige beschikbare onderzoeken suggereren voordelen ervan.

Kathetergeassocieerde urineweginfecties (CAUTI’s) komen vaak voor in het ziekenhuis, met als gevolg morbiditeit en mortaliteit. Het risico van bacteriële adhesie en invasie van de urinewegen neemt toe bij het gebruik van een verblijfskatheter en kan worden verminderd door intermitterende katheterisatie toe te passen met hydrofiele katheters voor eenmalig gebruik.

Beschikbaar klinisch bewijs ondersteunt dat intermitterende katheterisatie altijd als de eerste therapeutische keuze is om te overwegen, voordat het gebruik van een verblijfskatheter wordt overwogen. Intermitterende katheterisatie is de eerste therapeutische keuze en is een veiligere methode voor blaasmanagement dan zowel urethrale als suprapubische verblijfskatheters. Intermitterende katheterisatie is essentieel om morbiditeit gerelateerd aan nierfalen en neurogene blaasdisfunctie te verminderen.

Om het juiste behandeltraject te bepalen, is het essentieel om een gedetailleerde beoordeling uit te voeren. Dit omvat een beoordeling van het huidige darmmanagement, de algemene gezondheidstoestand van de patiënt, eerdere abdominale en colorectale chirurgie, medicatie, functionele bekwaamheid om het toilet te bereiken, cognitie en of darmsensaties worden gevoeld.

Urineretentie is het onvermogen om de urineblaas te legen, waardoor een hoeveelheid urine achterblijft die tot complicaties kan leiden. Het is belangrijk om te beseffen dat sommige mensen die wel kunnen plassen toch last kunnen hebben van de retentie, omdat het volume dat in de blaas achterblijft te hoog is.